Geboren !!!!!!

Jahooooo, vandaag ben ik dan toch eindelijk geboren. Gisteren had de verloskundige weer aan mij gezeten, ze zei dat als ik nu niet opschoot dat ze me zondag of maandag zouden komen halen. Mama was het hier niet helemaal mee eens, eigenlijk was mama het hier helemaal niet mee eens! Nou, als mama het ergens helemaal niet mee eens is dan moet er wat gebeuren!

Er is dus geregeld dat mama vandaag zou worden ingeleid zodat ik vandaag geboren zou worden. Nu ben ik van nature natuurlijk vrij onschuldig dus het zei me allemaal niet zoveel maar ik was wel blij voor mama want ze was het helemaal zat. Afijn, deze ochtend gingen we naar het ziekenhuis en werd mama op een bed gelegd en aan allerlei apparaten en aan een infuus gehangen. Wat er toen toch allemaal gebeurde, pfffff, mijn kamer begon met steeds kortere tussenpozen kleiner te worden, mama ging steeds harder puffen en ik werd richting de uitgang gedwongen. Op een gegeven moment werd de kamer weer klein, duwde er iemand hard op mijn achterkant en zag ik licht aan de voorkant.

Als je deze foto ziet begrijp je zeker wel dat het geen lolletje was, dat geboren worden. Mama had heel veel pijn, ik had heel veel pijn en we wisten het allebei heel erg zeker, de uitgang was gewoon niet groot genoeg. De hele bevalling was een vergissing, het ging gewoon niet op deze manier. En toen schoot ik plotseling ergens voorbij en kwam ik in een lichte, koude en nare wereld terecht waar een heleboel mensen om ons heen stonden. Het was doodeng!!!! Gelukkig pakte mama me gelijk vast en hield me dicht bij haar, maar er zaten wel een heleboel mensen aan mij. Ik denk niet dat ze het kwaad bedoelde maar toch....

Tja, op een gegeven moment werd ik van mama losgemaakt en voelde ik me helemaal alleen, ik werd op een aparte tafel gelegd door een meneer die me aan alle kanten bekeek. hij was wel aardig maar hij was natuurlijk niet mijn mama!

Na een paar minuten mocht ik gelukkig weer terug naar mama, het ware angstige momenten zo tijdens en vlak na de geboorte als ik het van tevoren had geweten weet ik niet of ik er wel aan begonnen was. Achteraf moet ik zeggen dat het de moeite meer dan waard is en dat ik het zo weer zou doen, ik lig nu lekker bij mama en ze is HEEEEL ERGGG gelukkig met mij en ik ben heel erg trots op haar.

.