Ha-haa-haaaatchiee

Poeh zeg, was ik deze week toch voor het eerst in mijn jonge leventje snotverkouden. Om de haverklap moest ik niesen en van een handje voor mijn mond heb ik nog niet echt gehoord, dus bij elke nies werd mijn omgeving ook snotterig. De exacte details zal ik jullie besparen maar het was zo nu en dan geen fraai gezicht. Op dit moment gaat het wel weer met mij maar nu gaat het met mama niet, zij is nu snotverkouden. Gelukkig heeft mama wel van de hand en de nies gehoord.

Deze week ben ik ook wezen wennen op het kinderdagverblijf. Op zich was het wel leuk, een hoop andere kindertjes en genoeg te zien maar op een gegeven moment moest ik gaan slapen en daar had ik nog even geen zin in. Normaal gesproken brul ik dan een paar keer en is redding nabij, ik speel nog wat en na een minuut of twintig val ik vanzelf in slaap. Niet deze keer dus, ik brul maar geen redding..... Ik denk dat het laatste woord hierover nog niet gesproken is. Maandag ga ik weer wennen, donderdag wordt de eerste hele dag op de opvang en dan hoop ik wel dat er adequate en juiste actie op mijn gebrul volgt.

Tja, ik zie een hoop verschillende mensen de laatste dagen, nu ben ik bijvoorbeeld aan het logeren bij Kenneth, Jacqueline, Yentl en Solange. Ze zijn heel erg aardig en mama krijgt wat rust om bij te komen van haar verkoudheid. Tenminste als ze mij even kan vergeten want ik voel dat ze constand aan mij denkt en ze heeft al een paar keer gebeld, het leven valt niet mee zonder mijn vrolijke en verfrissende aanwezigheid. Natuurlijk mis ik mama ook maar zo'n logeerpartijtje is best wel leuk op zijn tijd. Misschien moet ik bij een volgend partijtje in plaats van mijn knuffelvarken gewoon mama meenemen.

.

Groeien

Lang geleden heb ik het gehad over mijn aanhangsels en hoe moeilijk die te bedienen zijn. Zeg maar de armen en de benen en nog lastiger de vingers en de tenen. We zijn al weer een eindje verder en ik moet zeggen dat ik steeds meer controle krijg over mijn ledematen. Zaken als dingen vastpakken, omdraaien, in mijn mond stoppen en vooral ook dingen op de grond gooien gaan mij steeds makkelijker af. Het leuke van dingen op de grond gooien is dat ze vanzelf weer omhoog komen, of laat ik het zo zeggen, er is altijd wel een welwillende volwassene in de buurt om mijn werpsels terug te zetten. Mochten ze dat niet willen, ach je weet het wel, mekkeren... geen resultaat..meer mekkeren... nog geen resultaat... Brullen... gegarandeerd resultaat.

Ja, ik kan met overtuiging zeggen dat ik steeds meer plezier in mijn fysieke portie krijg ook al gaat dat een beetje ten koste van mijn mentale ik. Door al dat onderzoeken en omdraaien heb ik bijvoorbeeld minder tijd om dit log bij te houden maar als zuigeling wordt er wel van je verwacht dat je op enig moment wat handiger wordt en zelfs dingen gaat doen als kruipen en lopen. Ach, dat kruipen lijkt nog zo ver weg, alhoewel, het schijnt dat de overgang van liggende baby naar kruipende baby in een flits kan gebeuren. Ouders worden dan heen en weer geslingerd tussen trots en wanhoop, trots over de mooie vorderingen van hun kroost en wanhoop over het gebrek aan kinderveiligheid en vooral het kinderproof zijn van de woonkamer.

Mama heeft voor de donderdag een plek voor mij gevonden in een kinderdagverblijf in Zoeterwoude en voor de andere dagen hebben zich ook nog een paar aardige dames gemeld waaruit mama nog geen keuze heeft kunnen maken. Binnenkort mag ik een wenmiddag doen in het kinderdagverblijf, dan kan ik een beetje wennen aan deze grote overgang. Om eerlijk te zijn denk ik wel dat ik het red daar, het zag er reuze gezellig uit en mijn mentor Angelique was ook heel erg lief. Eigenlijk denk ik dat het wennen meer voor mama is, ze zag er een beetje verdrietig uit na het bezoek aan het kinderdagverblijf en ik denk dat het heel moeilijk voor haar is om me zomaar ergens achter te laten. Maar mama ik ben al best wel groot hoor en na een paar uurtjes kom je mij toch weer ophalen en dan zal ik jou eens lekker verknuffen zodat je niet meer verdrietig bent....

.

Genetische afwijking

Oh wat gaat de tijd toch snel, ik vraag me af of er zoiets bestaat als een baby agenda met takenlijst. Af en toe weet ik van boven niet meer dat ik van onder een luier heb. Vorige week was Valentijn jarig (het petekind van mama) en daar zijn we natuurlijk naartoe gegaan. Het was reuze gezellig en er waren een heleboel andere kindertjes waar ik mee gespeeld heb. Er waren ook broodjes hot dog met zuurkool, mosterd en ketchup maar daar mocht ik nog niet in happen, ook al ben ik al een paar weken aan de vaste hapjes. Overigens worden de hapjes bende wel heftiger. Bij sommige maaltijden zit ik van top tot teen onder het hapje om nog maar niet te spreken van mijn omgeving. Genetisch klopt er iets niet helemaal aan mij met die hapjes, mama houdt van fruit, tante Monica houdt van fruit, oma houdt van fruit, overgroot opa houdt van fruit, kortom de hele familie houdt van fruit en dan heb ik het niet over een verdwaalt appeltje maar over kilo's tegelijk! Om de een of andere reden vind ik fruit niet zo lekker, in het begin vond ik een banaan nog wel gaan maar mijn interesse gaat toch meer uit naar de broccoli achtigen.
Mama en ik zijn ook op zoek naar opvang voor mij, het ene kinderdagverblijf na het andere zie ik, gastouders flitsen in onafgebroken rijen voorbij maar mama is er nog niet uit aan wie ze mij toevertrouwd. Eigenlijk wil mama me helemaal niet toevertrouwen aan iemand en dat komt natuurlijk omdat ik zo onweerstaanbaar en bescheiden ben (hmm, hmm). Mama zit er maar mee, ik wou dat ik haar wat kon helpen maar ook al doe ik reuze mijn best het lukt me gewoon niet zo goed om minder onweerstaanbaar te zijn.
Sinds vorige week ben ik de trotse eigenaar van een nieuwe kinderstoel, een mooie witte met prinsessen stoelverkleiner. Hij zit heel erg lekker en is ook handig in het gebruik. Nu ik bij de grote mensen aan tafel zit kan ik ook eens wat meer op hun gewoonten letten en kijken of ik daar wat van kan opsteken. Zo was mama laatst een glas water aan het drinken en dat moest ik natuurlijk ook proberen, ik moet zeggen dat die eerste poging nog niet zo moeilijk was. Maar ja, het blijft natuurlijk wel water, niet te vergelijken met mamamelk. Nu heeft mama tegenwoordig niet altijd genoeg melk en aangezien ik allergisch ben voor koeien is er nu toch een vreemd goedje in huis. Het ziet er uit als melk maar daar is ook alles mee gezegd, het is gewoon niet lekker en als ik niet teveel honger heb weiger ik ook deze melk te drinken. Ik wacht wel op de echte melk!