Niet chagrijnig

Helaas, mama is vandaag niet chagrijnig dus zal het nog nog geen tijd zijn om te komen. Jammer want ik had voor mezelf al een beetje bedacht dat als ik morgenmiddag om 12 uur ter wereld kom ik nog net kan aanschuiven voor de lunch. Bewegen doe ik wel want beloofd is beloofd en vandaag hebben mama en ik weer een onderzoek gehad. Het is nu zeker dat ik in het ziekenhuis geboren wordt en niet thuis in een bad, tenzij ik snel genoeg ben natuurlijk :-))

Oh ja, ik heb een klacht, er zijn een heleboel mensen die in mij willen knijpen, voornamelijk mensen met een medische achtergrond! Ik heb een boodschap voor deze barbaren: STOP daarmee, ik ben geen stressbal of zoiets. Als je in me geïnteresseerd bent benader me dan met respect, dat is wel zo netjes.

Zieken, zoeken, huis

Gisterenmiddag moesten we weer naar dat ziekenhuis waar ik het al eerder over gehad heb. Mama heeft nog steeds last van haar blaas en moest voor de zoveelste keer aan de anti biodinges en dat vond de verloskundige weer niet zo'n goed idee of zo iets. We zijn weer onderzocht aan alle kanten en gelukkig mochten we die avond al weer naar huis. Ze waren wel weer heel erg aardig in het ziekenhuis en we hebben zelfs te eten gehad, nou moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet zo heel erg lekker vond. Mama en oma koken veel lekkerder, zelfs tante Monica kan beter koken dan de kok van het ziekenhuis. Zou het komen omdat de kok familie is van die andere kokken? Vandaag is mama chagrijnig en dat is volgens oom Coen een goed teken, als ze morgen ook chagrijnig is wordt ik zaterdag geboren (precies zoals gepland) want dat ging bij tante Marian ook zo! Ik zal mama morgen eens flink chagrijnig maken, ribbetjes pas maar op.....Catinca gaat morgen bewegen zoals ze nog nooit bewogen is (ja ook emotioneel) !!!!

Kledingkast

Had ik jullie al verteld over mijn kledingkast. Geloof het niet he, nou ik ben een echt dametje en daar hoort natuurlijk een gevulde kledingkast bij. Zonder te overdrijven mag ik wel zeggen dat ik in een gespreid bedje terecht kom, mijn kamertje is tip top in orde, mijn meubeltjes mogen er ook zijn, de lamp hadden we al genoemd (een pronkstukje) en dan is er natuurlijk nog mijn garderobe. Een variatiet aan jurkjes, jasjes, rompertjes, sokjes, petjes en nog veel meer. Ik denk dat er maar weinig foetussen zijn die bij hun overgang naar baby zo goed voorzien zijn. Voor elke gelegenheid heb ik wel een pakje en aangezien ik natuurlijk snel groei zal ik regelmatig wat nieuws moeten aanschaffen (nou ja, mama dan natuurlijk). Winkels pas maar op want Catinca komt eraan....

Genoeg is genoeg

Het leven wordt steeds zwaarder voor mama, vandaag heb ik eens goed naar haar geluisterd en de laatste loodjes zijn heel erg zwaar. Echt, ik doe mijn best hoor, lieve mama, maar het lukt me maar niet om door het geboortekanaal te duiken. Dat stomme ding duwt me steeds terug, hoe hard ik het ook probeer en ik durf me ook niet zo goed tegen je ribbetjes af te zetten. Eigenlijk ben ik best wel bang voor de geboorte, het is ten slotte een hele stap voor een foetus, maar ik moet dapper zijn voor mijn mama. Ik probeer het echt hoor mama!!!!

Krapte op de woningmarkt

Gisteren hoorde ik op de tv iemand praten over krapte op de woningmarkt en daar kan ik tegenwoordig over meepraten! De ruimte hier wordt met de dag kleiner, ik weet niet of dat komt doordat ik aan het groeien ben of misschien omdat mama aan het krimpen is. De berichtgeving van buitenaf wijst op het eerste en ik ben nu -1 week oud, mijn geboorte komt dichterbij. De drukker heeft een proefdruk gemaakt van mijn geboortekaartje maar daar klopte niet zoveel van. Hij noemde mij Cathinca en dat is echt iemand anders, mama was erg verdrietig van deze drukker, ook omdat hij niet op tijd was.

Kokken enzo

Het lijkt wel alleen ellende de laatste tijd met onze medische toestand, mama en ik hangen als los zand aan elkaar en op mama zit geen garantie meer (op mij wel natuurlijk). Nu hebben we weer last van streptokokken of zo. Als deze kokken boos worden moeten mama en ik naar het ziekenhuis en dat is natuurlijk niet zo gezellig. Mama en ik zullen blij zijn als we eindelijk weer eens wat rust hebben zonder kokken, blazen, vergiftigingen en andere enge dingen! Dat we gewoon lekker kunnen knuffelen en dat mama liedjes voor mij zingt en ik langzaam de grote wereld ga verkennen. Zo is daar een harig iets dat Loulou heet en die ik regelmatig hoor knorren aan de buitenwand, dit harige iets heeft altijd honger en komt altijd aandacht te kort. Ik zal haar eens goed verwennen als ik in de grote wereld ben.

Eindelijk rust

He he, eindelijk is mama wat rustig, week na week loopt ze te rennen en te vliegen maar vandaag waren we helemaal ying en yang in een evenwichtige luiertoestand (niet te verwarren met de toestand in de luier!). Gisteren moest ze nog naar de BBQ en wilde ze even dansen maar vandaag was dat gelukkig niet nodig en hebben we het grootste gedeelte van de dag horizontaal doorgebracht.

.

Om de een of andere reden ga ik steeds meer op de digitale bevallingswekker kijken of het al tijd is, maar hij gaat nog niet af. Ik hoop niet dat de wekker verkeerd is afgesteld of erger nog dat hij kapot is. Blijft ik hier hangen totdat ik 18 jaar ben, zou mama vast niet prettig vinden. Vandaag ben ik trouwens -2 weken oud en gisteren ben ik met vlag en wimpel geslaagd voor het baby examen dus ik ben er helemaal klaar voor.

Draaimolen

Mmm, ik denk dat het misschien toch niet zo een slecht idee is om deze kamer vroegtijdig te verlaten. Het begint nu echt krap te worden en de enige ruimte die ik nog heb is naar beneden, tenminste... naar beneden duwt me telkens terug. Ook zou ik wel eens een nachtje achter mekaar willen doorslapen, lig je net lekker dan komt de hele kamer in beweging en kantelt (met een hoop gezucht en gesteun ) naar de ander kant. Ligt mijn opgeschudde kussen plotseling bovenop mij, de dekentjes onder mij en tijdens het draaien zit ik regelmatig knel. Ik zou willen zeggen: mama stop toch eens met dat gedraai, je bent toch geen draaikont. Gelukkig wordt het alweer wel wat koeler in het kamertje en dat is dan weer wel cool.

Warm

Het is de laatste tijd zo warm in mijn kamertje, bijna niet uit te houden. Normaal is het, zeker tegen de (buik)wand, redelijk koel maar de laatste dagen... Ik merk ook dat mama uit haar goede doen is, ze bromt en klaagt nog meer dan anders over hoofdpijn en dikke ledematen en de warmte komt volgens haar omdat ze koorts heeft. Gisteren zijn we saampjes (tja we hebben nog geen keuze) naar de dokter geweest voor een onderzoekje. Een blaasontsteking, mooie boel maar het verklaard wel een hoop. Mama kreeg een recept mee voor wat antibiodinges maar ze is de laatste tijd wat vergeetachtig. In de middag moesten we eerst langs de drukker voor mijn kaartjes en daarna op zoek naar een lamp. Ergens onderweg heeft mama het recept laten liggen en toen we aan het eind van de middag bij de apotheek waren kregen we mooi niets mee. We hebben wel een hele mooie lamp gevonden, dat wel.....

De laatste loodjes

Mama loopt steeds meer te puffen en te steunen, ook slaapt ze heel erg slecht. Ze klaagt de hele dag over haar rug en haar heupen en dat haar voeten zo dik zijn geworden. Ik wil mijn lijf terug zegt ze elk half uur, overmorgen moet je eruit zegt ze tegen mij. Mijn contract er maar eens op nagekeken en er staat toch echt 40 weken dus nog drie weken te gaan (ja, ik ben nu al -3 weken oud). Ach, je moet niet overal een punt van maken, ik pas me wel aan en zal me niet aan mijn kamertje vastklemmen, als mama dat wil kom ik wel. Alleen heb ik dat niet voor het zeggen. Maar eerlijk is eerlijk, mama heeft het niet makkelijk en draagt haar last (dat ben ik dus, hihihi) heel erg dapper, kijk dan toch hoe groot mama is geworden!


Mij mama heeft zich ontpopt tot een heuse breimachine, het ene na het andere truitje wordt gemaakt. Vreemd hoor dat breien, ze gebruiken er geheime formule voor zoals: 3stk tot 16cm, inl tot 6stk ar met vst. Niet te volgen maar mijn mama begrijpt het allemaal omdat ze zo knap is. Onze vakantie in Hommerich loopt ten einde, gisteren was een mooie dag, zeker na alle regen die we hier hebben gehad en ook vandaag mag er wezen. Vandaag gaan we terug, mama heeft ernstige nesteldrang en verlangt naar haar eigen huis. Ik eigenlijk ook wel.

Leerfase

Nog maar drie weken te gaan en ik wordt geboren, ik heb nog zoveel te doen. Je moet natuurlijk wel beslagen te ijs komen als pasgeborene. Gelukkig wordt er fysiek nog niet zoveel van je vewacht maar al snel verwachten de gelukkige ouders een herkenning en een glimlachje. Ook kraaien wordt op prijs gesteld, dat is het zinloos en niet communicatief geluidjes maken. Natuurlijk ook op gepaste en ongepaste tijden huilen, liefst niet altijd met een duidelijke reden zodat de ouders goed scherp blijven. Voor gevorderden zijn er dan nog allerlei stuipjes en vanwege mijn natuuurlijke aanleg doe ik als hoofdvak maar de hik. Vanacht ben ik een beetje met trappelen begonnen om mama te laten zien dat ik haar wijze lessen echt wel serieus neem, je weet wel, dat van dag en nacht.

Truukje

Luister, ik ken een truukje. Telkens als mama naar haar buik kijkt (en daar woon ik natuurlijk) maak ik me dik zodat de buik van mama groter lijkt. Dan gaat mama klagen dat wij tweeen teveel zijn voor een lichaam en dat het tijd wordt dat ik geboren ga worden. Ik dacht het niet, ik kom wanneer de tijd daarvoor gekomen is (speciaal voor dit doel is er een digitaal bevalling alarm klokje ingebouwd in de placenta). Mama gaat wel steeds meer steunen en puffen, ze begint een beetje op een oude stoomtrein te lijken.

Vandaag was de verloskundige er weer, ze had een stagiaire bij zich. Dat is een soort verloskundige die nog niet klaar is, net als ik. Je zou zelfs kunnen zeggen dat in deze fase van mijn foetusschap ik ook een stagiaire ben, een stagiaire-baby. Gelukkig heeft ze niet in mij geknepen, mama maakt er af en toe een sport van om me bij mijn enkels te pakken en dat vind ik ook niet zo leuk (ik trappel dan flink van me af).

Wat hebben grote mensen toch met de nacht?

Ik ben het even helemaal kwijt. Kijk, strikt genomen leef ik natuurlijk in het donker en zou het mij niet moeten uitmaken of het nu dag of nacht is, in de praktijk kijk ik op de een of andere manier met mama mee (hoe dat precies werkt weet ik ook niet). Nog voor dat het blog begon, maar nadat ik alleen nog maar een klompje cellen was, maakte het mij niet zoveel uit of het dag of nacht was. Als ik wakker was bewoog ik en anders sliep ik. Ik was in die tijd nog niet zo hoogbegaafd als nu natuurijk dus ik dacht dat het zo hoorde. Later ging ik meer op de reacties van mama letten en meende ik te begrijpen dat er in de nacht moet worden geslapen en dat overdag er is om te bewegen.
Hoe fout kun je zijn! Gisternacht om een uur of een had mama genoeg geslapen en wilde ze een feestje bouwen of zo, ze had nog iemand uitgenodigd en ook die zag er wakker uit, de hulp papa wat minder maar goed die is van huis uit en slaapkop. Mama had het wel over hoofdpijn en opgezwollen ledematen maar dat zei mij niet zoveel, ik sliep nog half. Ze praten wel over mij en plotseling begon die Saskia (de midden in de nacht uitgenodigde verloskundige) in mij te knijpen! Midden in de nacht! Het is maar goed dat mijn stembanden nog niet in gebruik zijn anders had ik een gepast protest laten horen.
Ik zal mij moeten aanpassen aan de grote mensenwereld, ik ben tenslotte in de leer voor hele lieve baby. Over een paar weken zal het er om spannen, zal het mij lukken om af en toe midden in de nacht wakker te worden, zoals het kennelijk hoort? Ik weet het niet maar ik zal mijn best doen. Nee dan heb ik toch minder moeite met het grote mensen ontbijt, dat is pas echt de moeite waard!

Hommerich

We zijn in Limburg aangekomen, het was wel een vermoeiende reis voor ons. Gelukkig zijn we zondag wat bijgekomen van alle ondergane ontberingen en van de laatste dagen, het was heerlijk weer en we hebben lekker in de tuin liggen luieren. Maandag was een hele andere dag, er moesten dingen ingepakt worden, laatste andere dingen geregeld, urenlang in de auto zitten, het vakantiehuisje inrichten en slaapkamers klaar maken, eten regelen. Ik heb me heel lief de hele dag stil gehouden, nou ja, heel af en toe tijdens de reis heb ik op mama's blaas gedrukt zodat ze zich geen zorgen zou maken (hihihihi). Wat een dag, mama was doodmoe, maar het is dan ook wel de moeite waard.

We zijn in een hele oude hoeve getrokken, hartstikke mooi en rustig gelegen met een hele aardige meneer die hier altijd woont. Uren zou ik nog over deze mooie plaats kunnen schrijven maar mama, buna en Monica zijn in staccato roemeens met elkaar aan het tetteren, ze hebben echt geen begrip dat het op mijn leeftijd nog moeilijk is om je te concentreren en dat ik nog geen vijf dingen tegelijk kan doen. Wacht maar af, voor jullie het weten zullen jullie me aanstaren met een blik die zegt: doe toch eens rustig aan kind, waar haal je de energie vandaan, en als ik dan geen begrip heb dan weten jullie waar dat vandaan komt.......

Mijn toekomst...

Ja , zoals ik gisteren al zei, ik ben vrij verstandig voor mijn leeftijd en daarom heb ik besloten om eens wat vooruit te kijken in de toekomst. Zo ben ik er zeker van dat ik na mijn geboorte zwaar onderschat ga worden. Je wordt niet voor vol aangezien als je in een wiegje ligt of het nog gewoon lekker vindt om aan van alles en nog wat te sabbelen (grote mensen hebben dat ook maar ze onderdrukken het gewoon!). Om eens een voorbeeld te noemen, ik zie het al helemaal gebeuren dat ik zo lekker lig te dutten en dat je wakker schrikt en er staan drie hoofden over je heen gebogen. En dan beginnen de hoofden te praten, nou ja praten..... er is echt helemaal niets van te maken. dingen als : goedjie goedjie goedjie ploek ploek isetdangeengrotemeidddddd ahtoebietoebiebloeb. Kijk daar moet je bij een multiculturele baby als ik niet mee aankomen, ik accepteer alleen nederlands, roemeens en portugees en misschien in mijn tweede levensjaar ook nog frans, spaans hongaars en chinees (schijnt hip te zijn tegenwoordig) maar koeterwaals is daar niet bij. Jullie zijn gewaarschuwd. Overigens alvast drie potentiele hoofden, buna, tante Monica en mama.

Goedemorgen.....

Eindelijk hebben mama en ik weer eens echt lekker geslapen, daar waren we wel aan toe. Gisteren middag is de verloskundige nog bij ons geweest en volgens haar was alles in orde en mogen we zelfs op vakantie naar Limburg, joeppieeee. Ik heb al gehoord dat als we daar naartoe gaan dat mama een dagje naar een soort verwencentrum wil waar ze je de hele dag vertroetelen, dat hebben wij wel verdiend met al die drukte deze week. Oma gaat mee en voor de zekerheid ook nog een hulpmama en een hulppapa, je weet maar nooit! Oma vond mijn 'na de geboorte' kamer ook heel erg mooi en nu we het daar toch over hebben ik ben nu al -4 weken oud en om eerlijk te zijn voor mijn leeftijd best wel verstandig. He ik voel een ..Hik... rare kriebel, wat krijgen ..Hik... we nou weer, ah nee ..Hik... he weer die vervelende hik, gaat ..Hik... die stomme hik dan nooit ..Hik... over.