Onderzoek van het 'flashing object'

Even bijpraten

We moeten nodig even bijpraten want ik heb al een tijdje geen bericht geschreven. Dat komt zo, ik had een storing aan mijn ingebouwde wifi antenne en kon dus geen berichten uploaden naar mijn weblog. Gelukkig zit er nog garantie op mij en ben ik kosteloos gerepareerd (mooi he, die nieuwe zorgwet), er zat een draadje los bij mij en ik ben bang dat het niet het laatste draadje is dat aan mij loszit.

Allereerst begin ik een beetje uit mijn groeisprong te komen en ben ik ook niet meer zo'n boos appeltje maar weer meer een oogappeltje zoals het hoort. Wel ben ik door het consultatieburo opnieuw geprikt, het lijkt wel of er geen eind aan die gekkigheid komt. Je wordt als zuigeling gewoon misbruikt als een speldenkussen, ik heb in elk geval deze keer wel mijn ongenoegen duidelijk gemaakt aan de behandelende artsin (das dus een vrouwtjesdokter, nee niet een dokter alleen voor mevrouwen maar een mevrouw die dokter is, je moet zo op je woorden letten tegenwoordig), ze schrok er wel van toen ik haar bestraffend toe histe. Sorry, ik weet dat hissen niet echt een woord is maar dat deed ik nou eenmaal. Voor de rest vonden ze bij het buro dat ik goed op allerlei lijnen zat en netjes op het gemiddelde, alsof ik een gemiddelde baby ben, alsof er ergens op deze wereld een gemiddelde baby is. Luister consultanten, gemiddelde baby's bestaan alleen in jullie kleine bovenkamertjes en niet in de echte wereld, wij baby's zijn allemaal heel erg bijzonder, stuk voor stuk uniek, wij laten ons niet vangen in jullie stomme lijntjes of statistieken!

Met mijn eczeem gaat het niet zo goed, mama is wel druk op dieet en het is minder als eerst maar het verdwijnt nog niet helemaal. De jeuk is wel een stuk minder geworden en ik zie er wat beter uit maar het blijft tobben met mijn wangetjes. Mama's melk smaakt nog prima maar ze lijkt wel wat dunner nu mama op dieet is, zou dat nu magere melk zijn?

Door mijn laatste groeisprong is mijn wereld weer wat groter geworden en ik moet nu echt gaan werken aan het omrollen en kruipen zodat ik wat mobieler word. Steeds handiger ben ik met het oppakken van allerlei voorwerpen en het daarna met een min of meer vloeiende beweging naar mijn mond brengen. Sabbelen moet ik aan alles dat zich binnen mijn reikwijdte bevind en proeven natuurlijk. Het maakt mij niet uit of het pluche, plastic of levend materiaal is, zoals laatst een neus die onvoorzichtig te dichtbij kwam en ten prooi viel aan mijn mondje. Loulou de poes is nog niet binnen het bereik van mijn grijpgrage vingertjes gekomen maar ze wordt wat onvoorzichtiger dus vandaag of morgen grijp ik mijn kans.

Tijd voor mezelf heb ik ook af en toe nodig om de opgedane ervaringen op mijn gemak te verwerken (en om een weblog bij te houden natuurlijk). De laatste weken ben ik af en toe flink emotioneel, dan kan ik alleen maar huilen en wil ik alleen maar door mama getroost worden. De anderen zijn heus ook heel lief maar mama is wel de meest speciale, zij en ik zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en wij begrijpen elkaar ook helemaal. Dat laatste schijnt in een latere periode van mijn leven tijdelijk wat minder te worden maar dat kan ik me nu echt niet voorstellen.

Gisteren was mijn mama jarig, ze is een kerstmama, en dat hebben we uitgebreid gevierd net als kerstmis. Het lijkt wel alle dagen feest in deze tijd van het jaar en alle ooms en tantes, oma's en mijn grote vriend Casper zijn langsgeweest. Het was reuze gezellig maar af en toe net iets teveel voor mij. Ik ga nu weer een paar dagen rustig aan doen denk ik.

Zo, nu is iedereen weer een beetje op de hoogte van mijn doen en laten, als mijn wifi me niet in de steek laat komt er binnenkort weer een filmpje!

Kerstkaart

Mijn eigenste eigen kerstkaart, mooi he!

Boos appeltje

Al bijna vanaf mijn geboorte heb ik wel iets van uitslag ergens op mij, soms op mijn armen, soms op mijn romp, soms ergens anders en de laatste tijd op mijn wangen. Ik zie eruit als een appeltje met die rode vlekken op mijn wangetjes. Het waren hormoontjes, luieruitslag, warmtevlekjes of andere tijdelijke zaken maar sinds twee weken jeuken mijn wangetjes verschrikkelijk. De huisarts stelde de diagnose: eczeem met als oorzaak een mogelijke allergie. Mama moet nu op dieet, ik wordt gek van de jeuk, krab mezelf open en wordt bij wijze van bonus minimaal zesmaal daags ingesmeerd met verschillende smeersels. In mijn mond jeukt het ook al een tijdje maar dat komt omdat er op een dag tandjes moeten komen zodat ik vast voedsel kan gaan vermalen. Waarom zou je een bewezen product dat bovendien lekker is en waar makkelijk aan te komen is ook houden, nee hoor, de bewezen melk moet eruit en vervangen worden door stom vast voedsel dat vast niet lekker is. Daarbuiten zit ik ook weer midden in een groeistuip en gieren er weer allerlei hormonen door mij heen. Ik geloof dat ik mijn punt duidelijk heb gemaakt, ik heb het niet zo heel erg naar mijn zin, je zou zelfs kunnen zeggen dat ik een tikje chagrijnig ben, ik ben een boos appeltje!

Speelgoed

Wat ik helemaal vergeten was te vertellen zijn mijn laatste ervaringen met Loulou de Poes, ik weet niet of het echte liefde tussen ons gaat worden. Loulou is een tikje jaloers op mij, ja ik ben nu eenmaal de ster in huis, en ze vindt mij ook maar een vreemd wezen. Meestal blijft ze uit mijn buurt en bekijkt me van een afstandje met argusogen. Haar keukengedrag is nog niets veranderd, als er iemand een beweging richting keuken maakt dan staat Loulou daar al te mekkeren om wat lekkers. Meestal levert dat niets op maar heel af en toe en als oma in de buurt is krijgt ze wel eens een extra hapje.
Laatst lag ik op de grond met mijn baby-gym te oefenen en wat te spartelen toen Loulou plotseling met mijn voetjes begon te spelen, ze schrok er zelf van en ik ook wel een beetje. Kijk, ik mag graag met speelgoed spelen maar om als speelgoed gebruikt te worden is toch wel wat minder. Pas geleden zat ik op schoot en wilde Loulou dat ook, ze sprong pardoes naast me en liet zich op een zijkant vallen om gekroelt te worden. Ze is wel lekker warm en zacht maar ook ernstig harig en dat haar valt met bossen van haar af. We zullen zien of Loulou en ik ooit vriendjes worden, voorlopig houd ik het maar bij mijn knuffels. Een tijdje geleden heeft één van onze buren Loulou ernstig beledigd toen ze in haar onschuld vroeg: Hoe heet jullie poes ook al weer, Loeder?

.

Zoveel gedaan

Er is zoveel gebeurt sinds het laatste log dat ik niet zeker weet of ik wel alles onthouden heb. Allereerst heb ik geleerd om echt te lachen, dus niet alleen met mijn mond maar ook met het goede geluid erbij en dat valt nog niet mee voor een zuigeling. Ik moet wel zeggen dat het aantal geluiden dat ik ken schrikbarend toeneemt evenals de toonhoogte en het vooral ook het volume. De bewegingen die ik maak gaan ook steeds beter, ik kan al tijden achter elkaar rechtop zitten en ook zijn dingen in mijn buurt niet meer veilig voor mijn grijpgrage handjes. Uit het grote babyboek herinner ik mij dat het nu zo langzamerhand tijd wordt dat ik mezelf kan gaan omdraaien, de laatste grote stap voor het kruipen. Als je kan kruipen dan kan je jezelf verplaatsen zonder dat je je reiswensen aan je omgeving duidelijk moet maken. Ik kan bijna niet wachten, want ze zijn heel lief hoor, die grote mensen om mij heen, maar meestal begrijpen ze niet waar ik heen wil.

Deze tijd van het jaar schijnt er ook een oudere heer rond te zwerven voorzien van een rode mantel, een rode puntmuts en met een witte baard, vergezeld van enkele bont uitgedoste handlangers. Zelf heb ik hem niet gezien maar de hele familie was er druk mee bezig. Op de verjaardag van deze oudere heer, ook wel de Sint en/of Nicolaas genoemd, hebben we een feest gevierd met allemaal kado-tjes. Ik ben weer ruim voorzien van verse slabbertjes, knuffels, badspeelgoed en allerlei lekkere smeersels. Natuurlijk stond ik in het centrum van de belangstelling en hebben de feestgangers mij uitgebreid verknuft, zoals ik al zei: Het leven valt heus niet mee als zuigelig!

Over feestjes gesproken, gisteren hadden we weer een feestje van Oma Zoetermeer die jarig was en daar waren een heleboel ooms en tantes en ook neefjes en nichtjes. De groteren gingen kegelen maar daar ben ik nog te klein voor dus heb ik de aanwezigen maar op geheel eigen wijze vermaakt (juist ja, verbaal). Toen we van het feestje terugkwamen was er buiten iets geks aan de hand, ik had al wel eens water uit de hemel zien vallen maar altijd vanuit een beschermde omgeving, mijn kinderwagen met dakje. Voor deze gelegenheid werd ik echter vervoerd per maxicosi en daar zit geen dakje op dus lag ik onbeschermd in de nattigheid. Het was een beetje koud maar wel grappig, het leek heel erg op badderen maar dan met je kleren aan.

Over vervoer gesproken, mama loopt de laatste tijd te klagen dat het zo verschrikkelijk druk is als ze van haar werk naar huis rijdt en om dat handiger te doen heeft ze een fiets gekocht. Niet zomaar een fiets maar een echte mama fiets met ruime instap en plaats voor een luxe stoeltje met een voorruit en spatlap speciaal voor mij. Coen is langsgeweest om de fiets en mijn zitplaats in elkaar te zetten en mij tussendoor te verknuffen. Hij heeft een raar truukje om mij in slaap te krijgen. Dan houdt hij mij dicht tegen zich aan en loopt met mij in de rondte terwijl hij zachtjes met mij schud en fluistert. Ik weet niet wat het is maar ik kan er meestal geen weerstand aan bieden, ik kijk hem aan, doe mijn ogen dicht en poef weg ben ik. Als ik wakker word lig ik oog in oog met mijn slaapbeest, heb ik honger en ben ik een paar uur verder, heel eigenaardig.