Wat hebben grote mensen toch met de nacht?

Ik ben het even helemaal kwijt. Kijk, strikt genomen leef ik natuurlijk in het donker en zou het mij niet moeten uitmaken of het nu dag of nacht is, in de praktijk kijk ik op de een of andere manier met mama mee (hoe dat precies werkt weet ik ook niet). Nog voor dat het blog begon, maar nadat ik alleen nog maar een klompje cellen was, maakte het mij niet zoveel uit of het dag of nacht was. Als ik wakker was bewoog ik en anders sliep ik. Ik was in die tijd nog niet zo hoogbegaafd als nu natuurijk dus ik dacht dat het zo hoorde. Later ging ik meer op de reacties van mama letten en meende ik te begrijpen dat er in de nacht moet worden geslapen en dat overdag er is om te bewegen.
Hoe fout kun je zijn! Gisternacht om een uur of een had mama genoeg geslapen en wilde ze een feestje bouwen of zo, ze had nog iemand uitgenodigd en ook die zag er wakker uit, de hulp papa wat minder maar goed die is van huis uit en slaapkop. Mama had het wel over hoofdpijn en opgezwollen ledematen maar dat zei mij niet zoveel, ik sliep nog half. Ze praten wel over mij en plotseling begon die Saskia (de midden in de nacht uitgenodigde verloskundige) in mij te knijpen! Midden in de nacht! Het is maar goed dat mijn stembanden nog niet in gebruik zijn anders had ik een gepast protest laten horen.
Ik zal mij moeten aanpassen aan de grote mensenwereld, ik ben tenslotte in de leer voor hele lieve baby. Over een paar weken zal het er om spannen, zal het mij lukken om af en toe midden in de nacht wakker te worden, zoals het kennelijk hoort? Ik weet het niet maar ik zal mijn best doen. Nee dan heb ik toch minder moeite met het grote mensen ontbijt, dat is pas echt de moeite waard!