Mama

Was ik toch helemaal vergeten te vertellen dat ik weer grote vorderingen heb gemaakt, om precies te zijn op vrijdag 28 maart in het gedenkwaardige jaar 2008 heb ik voor het eerst 'mama' gezegd. Ja klapt u daar maar eens voor, dat was een hele grote stap in de ontwikkeling van de relatie tussen mama en mijzelf. Zelden is mij zo'n verknuffing ten deel gevallen, mama heeft mij van boven naar onder, van links naar rechts en weer terug verknuft, ik ben er zelfs nu nog een beetje stijf van. Over de minder spectaculaire vorderingen, het draaien heb ik nu helemaal onder de knie, het Loulou aanraken als ze per ongeluk in de buurt komt gaat ook prima en ik kan tijden op mijn buik liggen. Kruipen lukt nog net niet maar dat zit er ook aan te komen. Voorbijgangers aan de haren trekken en slaan des te beter en nu denken ze nog dat het onkunde van mij is....ik dacht het niet hoor :-)

Afgelopen zondag is oma weer naar Roemenie gegaan, kennen jullie het liedje nog, daar was laatst een oma loos (zie het blog van 4-10-2007). Het is nu een beetje omgekeerd want over drie weken gaan wij naar Roemenie om oma op te zoeken. Dat wordt heel bijzonder want ik ga niet alleen naar mijn oma toe maar ook naar mijn overgroot oma en opa. Die hebben een boerderij in Singeorge Bai met een koe, een varken, een paar kippen en een heleboel bijen. We gaan met een vliegtuig, best wel spannend maar ik ga weer een dappere baby zijn.

Tot die tijd ga ik, als mama werkt, naar het kinderdagverblijf en naar Alie, reuze gezellig en ik doe een heleboel nieuwe indrukken op. Van al die drukken wordt ik zelf ook wel een tikje druk en en ik heb de laatste week niet zo heel erg lekker geslapen (mama ook niet, hoe zou dat komen). Het ziekenhuis hebben we ook weer met een bezoekje vereerd, er moesten foto's van mij gemaakt worden omdat ik nog steeds wat krom ben. Als die foto's niet goed zijn moet ik iets vreemds gaan aantrekken dat ze een spreidbroek noemen, geen idee wat dat is maar het klinkt wel leuk. We krijgen pas deze week te horen of de foto's goed zijn of niet, raar hoor, mama kan altijd meteen achter op haar fotocamera zien of de foto's wel of niet goed zijn. Geeft toch weer te denken over de kundigheid van de witte mensen :-)