Ingezonden

Catinca is onrustig, ze is huilerig en kijkt me met niet begrepen ogen aan. De middag is te druk geweest, te veel indrukken. Ik houd haar tegen me aan, buik tegen buik want dat vind ze prettig. Ze is erg moe maar vecht tegen de slaap. Af en toe vallen haar ogen dicht maar dan is er altijd weer een geluid dat bekeken moet worden..... totdat ze me op een zeker moment recht aankijkt. Plotseling ben ik op dat moment haar hele wereld, haar alpha en omega, weg zijn de geluiden, de indrukken, alleen ik besta nog in haar universum. Ze kijkt me vol vertrouwen aan en ik voel me heel erg groot(s) worden. Catinca sluit tevreden haar ogen en valt in een diepe slaap.... mijn geluk kan niet meer stuk.