Dank je wel hoor, Dolf Jansen, voor zo'n lief gedicht

Jouw kleine handje
grijpt mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past

ik vraag je 'gaan we lachen?
'je antwoord met een lach
en als jij zo antwoord op mijn vraag
heb ik een goeie dag

ik weet dat gletsjers smelten
van ozon en van gif
ik ken de laatste panda
en ik heb gehoord van hiv

ik zie de wereld draaien
draag niet voor niets een bril
maar als jouw lach zich daarin spiegelt
dan staat de wereld even stil

want jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100 op de schaal van lief

jouw kleine scherpe nageltje
krabt krasjes in mijn arm
en als ik jou stevig vasthoud
hebben wij het samen warm

ik geef een fles, ik vraag een boer
jij schudt bedachtzaam nee
en als je heel soms huilen moet
dan huil ik stiekem mee

ik weet van pijn en onrecht
door politiek geweld
ik zie ongelijkheid wereldwijd
en ik ken de macht van geld

ik heb geen geld, ik heb een vriendin
dat is niet bedoeld als klacht
want ik ben rijkste van allemaal
wanneer jij naar me lacht

jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100 op de schaal van lief