Kriebels

Ze zijn weer terug, de kriebels. Mijn arme wangetjes jeuken weer en nu begin ik ook al uitslag op mijn knie te krijgen. Vuurrood ben ik met pukkeltjes en een verwarde, af en toe wanhopige blik in mijn ogen. Mijn pijn, jeuk en frustratie zie ik weerspiegeld in mama's ogen, maar zelfs zij kan hier niets aan doen.
Deze wetenschap heb ik door twee waarnemingen, mijn wangen die schreeuwen JEUK en mijn aangezicht in de spiegel. Tijden heb ik gedacht dat er een kindje aan de andere kant van dat raam zat maar vreemd was dat mijn optiller (de spiegel hangt ver boven mijn bereik) ook dat kind vasthield! Die ander had ook een ongezonde voorkeur om mij na te apen, alles wat ik uithaalde deed ze na. Snel, langzaam of onverwacht, het maakte allemaal niet uit, mijn bewegingen werden met angstaanjagende precisie geïmiteerd. Het heeft een tijdje geduurd maar toen die ander zelfs mijn uitslag begon na te apen viel het kwartje, wij zijn één, zij en ik. Nu maar hopen dat mijn spiegelbeeld snel van haar eczeem af is.......