Bunu Hue en buni Floare in Singeorg Bai

Mama heeft een auto gehuurd en daarmee gaan we naar Singeorg Bai, een dorpje in de bergen in het noordwesten van Roemenie. Nu zijn mama en Coen het erover eens dat de wegen in Roemenie stukken beter zijn geworden de laatste jaren, sterker nog: heel Roemenie gaat met sprongen vooruit, maar er zitten hier en daar nog flinke gaten in het asfalt. Ook is er geen snelweg naar Singeorg Bai, we rijden op provinciale wegen door dorpjes en steden naar de bergen. Het is lente en Roemenie ziet er mooi fris en heerlijk groen uit, naarmate we de bergen naderen wordt het landschap steeds mooier. Als we eindelijk na drie uur auto, ik zit dubbelgevouwen in een kinderstoeltje, bij opa Hue en oma Floare zijn aangekomen is het de lange zit zeker waard geweest.

Het is adembenemend mooi in Singeorg Bai en nog belangrijker: ik ontmoet voor het eerst mijn overgroot ouders. Ze zijn allebei inderdaad overgroot oud en lopen een beetje krom maar wat zijn ze blij om mij te zien. Dat ben ik ook natuurlijk en heus niet alleen vanwege de enorme verknuffing die ik krijg. Het is goed voor een baby om haar afstamming te kennen! Daarnaast hebben opa en oma een boerderij en dat vind ik natuurlijk ook heel interessant, ik ben alle beesten wezen bekijken behalve de bijen. Ik heb uitgebreid de tuin bewonderd en aan allerlei bloemetjes geroken en ik heb natuurlijk ook veel bij opa en oma gezeten. Uren hebben we gepraat en om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee waar ze het over hadden, van mijn gebrabbel begrepen ze ook niet veel maar we hebben wel pret voor tien gehad.

Op de terugweg zijn we nog even bij tante Millie op visite geweest die ook in Singeorg Bay woont. Ze heeft haar eigen apotheek en een heel erg mooi huis. Ook bij tante Millie ben ik weer uitgebreid verknuft, ja ik hou wel van Roemenie ook al was de terugweg naar Cluj wel spannend.

In Roemenie is er alleen maar hier en daar openbare verlichting dus zijn de wegen nogal donker, niet dat de lokale bewoners zich daar veel van aantrekken die lopen gewoon in hun donker kleding zo goed als onzichtbaar langs de weg of fietsen zonder verlichting en al dan niet onder invloed van de locale spiritualiën in het donker rond. Om het nog wat spannender te maken kregen we ter hoogte van Dej een enorme stortbui te verduren, het kwam zo hard naar beneden dat af en toe de hele weg verdwenen was.