Kruipolie

We zijn alweer een tijdje terug uit Roemenie en het normale leven heeft de vakantie weer in het vergeethoekje gedrukt. Mama is weer aan het werk en ik ben regelmatig op de kinderopvang of bij mijn oppasmoeder Alie te vinden. Natuurlijk wordt er van mij wel verwacht dat ik weer vorderingen maak in mijn ontwikkeling, temeer daar het consultatieburo van mening is dat ik aan de kleine kant ben. Gelukkig kan ik melden dat ik weer een emotioneel sprongetje heb gemaakt en steeds handiger wordt met mijn handjes. Ook mijn eigen wil, die zeker niet aan de kleine kant is, heeft een groei doorgemaakt. Daar waar ik vroeger nog wel eens een naar mijn zin niet echt lekkere maaltijd naar binnen liet scheppen houd ik nu mijn lippen stijf op elkaar.

Mijn wereld is wel groter geworden want de grootste vooruitgang is dat ik begonnen ben met kruipen, nog niet helemaal volgens de regelen der kunst maar ik kom in elk geval wel waar ik wil komen. Vooral mijn armen doen het werk en ook al spartelt mijn onderkant vrolijk mee, ze helpt mij nog niet echt met de voorwaartse beweging. Misschien moet ik mama eens vragen of ze mijn onderste helft eens met kruipolie wil masseren.